Miyerkules, Hulyo 20, 2011

Pakikipagtalastasan kay Kasamang Lenin - tula ni Vladimir Mayakovsky


Pakikipagtalastasan kay Kasamang  Lenin (1929)
Tula ni Vladimir Mayakovsky
Malayang salin ni Gregorio V. Bituin Jr.

Pinaghalawan: Panitikang Ruso ng ika-20 Siglo

Sa pag-inog ng mga pangyayari,
                  na tambak ng sangkaterbang gawain,
unti-unting lumulubog ang araw
                    habang palubog na rin ang anino ng gabi.
May dalawang tao sa silid:
                          ako
                          at si Lenin -
isang larawan
            sa kaputian ng dingding.

Sumirit pataas ang pinaggapasan
                        sa ibabaw ng kanyang labì
habang namutawi ang talumpati
            sa kanyang bibig.
                                Ang malalang
gatla sa kanilang noo
              ay may diwang
                          mahigpit nilang tangan,
ang noo nilang napakalapad
             ay tinutumbasan ng napakalawak nilang diwa.
Isang gubat ng mga bandila,
               singkapal ng damo ang nakataas nilang kamay...
Libu-libo ang nagmamartsa
                      sa ilalim niya...
                                   Nakalulan,
nag-aalab sa ligaya,
                bumangon ako mula sa aking kinalalagyan,
upang makita lamang siya,
               papurihan siya,
                       mag-ulat sa kanya!
“Kasamang Lenin,
               ako'y nag-uulat sa iyo -
(di dahil dikta ng opisina,
                     ang puso’y nadidiktahang mag-isa)

Ang napakatinding gawaing itong
               dapat nating gampanan

ay dapat magawa
           at ginagawa na.
Pinakakain namin at dinadamitan
                      at binibigyang-liwanag ang nangangailangan,

ang mga kota
         para sa uling
                 at para sa bakal
                            ay nagampanan,
ngunit mayroong itong
           di madalumat
                     na pagdurugo
marumi
    at walang saysay
                pa rin sa ating paligid.

Kung wala ka,
           napakarami
                      ang hindi na napanghawakan,

ang isa’y natulak
              ng mga pag-aaway
                                 at pagbabangayan.
Maraming mga
           taong hamak
                    na nasa ating mga lupain,

nasa labas ng hangganan
                  at narito rin
                          sa loob.

Subukan mong
     bilangin sila
              at
                 italâ sila -
                          wala yaong paroroonan,

naroon ang lahat ng tipo,
                at sila’y
                            singkapal ng kulitis:
ang mga panggitnang magsasaka,
      ang mga may disiplinang bakal,
                at,
                    sa baba ng hanay,
ang mga lasenggo,
         ang mga sektaryan,
                   ang mga sipsip.
Gumigiri-giri sila sa paligid
                 nagmamalaking
                        tulad ng pabo,
ang mga tsapa at pluma’y
                        nagkalat sa kanilang dibdib.
Gagapiin natin ang karamihan sa kanila -
                         ngunit
                            ang sila’y gapiin
ay di madaling gawin
             sa pinakainaman nito.
Sa mga lupaing nagyeyelo
                     at sa mga pinaggapasang palayan,
sa mga plantang mauusok
              at sa mga pabrika,
narito ka sa aming puso,
                     Kasamang  Lenin,
                                    kami'y nagtatatag,
kami'y nag-iisip,
          kami'y humihinga,
                  kami'y nabubuhay,
                          at kami'y lumalaban!”
Sa pag-inog ng mga pangyayari,
                  na tambak ng sangkaterbang gawain,
unti-unting lumulubog ang araw
                    habang palubog na rin ang anino ng gabi.
May dalawang tao sa silid:
                          ako
                          at si Lenin -
isang larawan
            sa kaputian ng dingding.
-
-
-
-

Conversation with Comrade Lenin (1929)
Poem by Vladimir Mayakovsky

Source: 20th Century Russian Literature.

Awhirl with events,
                  packed with jobs one too many,
the day slowly sinks
                   as the night shadows fall.
There are two in the room:
                          I
                           and Lenin-
a photograph
            on the whiteness of wall.

The stubble slides upward
                        above his lip
as his mouth
            jerks open in speech.
                                The  tense
creases of brow
              hold thought
                          in their grip,
immense brow
             matched by thought immense.
A forest of flags,
               raised-up hands thick as grass...
Thousands are marching
                      beneath him...
                                   Transported,
alight with joy,
                I rise from my place,
eager to see him,
               hail him,
                       report to him!
“Comrade  Lenin,
               I report to you -
(not a dictate of office,
                     the heart’s prompting alone)

This hellish work
                that we’re out to do

will be done
           and  is already being done.
We  feed and we clothe
                      and give light to the needy,

the quotas
         for coal
                 and for iron
                            fulfill,
but there is
           any amount
                     of bleeding
muck
    and  rubbish
                around  us still.

Without you,
           there’s many
                      have got out of hand,

all the sparring
             and  squabbling
                                 does one in.
There’s scum
           in plenty
                    hounding our land,

outside the borders
                  and  also
                          within.

Try to
     count ’em
              and
                 tab ’em -
                          it’s no go,

there’s all kinds,
                and  they’re
                            thick as nettles:
kulaks,
      red tapists,
                and,
                    down the row,
drunkards,
         sectarians,
                   lickspittles.
They strut around
                 proudly
                        as peacocks,
badges and fountain pens
                        studding their chests.
We’ll lick the lot of ’em-
                         but
                            to lick ’em
is no easy job
             at the very best.
On snow-covered lands
                     and on stubbly fields,
in smoky plants
              and on factory sites,
with you in our hearts,
                     Comrade  Lenin,
                                    we  build,
we  think,
          we breathe,
                  we  live,
                          and we fight!”
Awhirl with events,
                  packed with jobs one too many,
the day slowly sinks
                    as the night shadows fall.
There are two in the room:
                          I
                          and Lenin -
a photograph
            on the whiteness of wall.