Pangitain

PANGITAIN

Nagulat ako sa petsa nang di sinasadyang makita ko muli sa computer kanina ang mga litratong ito namin nina Ka Romy at Wowie, na pawang matatagal ko nang kasama sa Bukluran ng Manggagawang Pilipino (BMP). Ang petsa ng litrato ay June 13, 2013.

JUNE 13, 2013 - tatlo kami nina Wowie at Ka Romy na nagpunta sa UP Diliman upang dumalo sa isang pagtitipon. Dahil maaga pa, naglibot muna kami sa UP at nagkodakan gamit ang aking instamatic camera (sira na iyon ngayon). "When one commits oneself to the struggle, it must be for a lifetime." Makahulugan ang sinabing iyon ng isang Angela Davis, na pumapatungkol din sa aming tatlo na itinalaga na ang buhay sa pakikibaka, at sa tarpouline na iyon na nakasabit ay nagpakuha kami ng litrato, tigalawa lang dahil di ko pa alam mag-selfie sa instamatic camera, buti kung cellphone camera ang aking gamit. Bawal daw ang tatlo, sabi ng iba, na magpakuha ng picture, pero sina Tito, Vic at Joey, pati na Apo Hiking Society ay tatlo, pero buhay pa sila ngayon. 

JUNE 5, 2014 - sumakabilang buhay si Ka Romy.

JUNE 14, 2015 - sumakabilang buhay si Wowie.

Isa kada taon sa naglitratuhang iyon ang namatay na.

JUNE 2016 - ako na lang ang natitirang buhay sa tatlong iyon. Pagkalipas ng JUNE ng bawat taon, ako na ba ang susunod?

Hindi ako naniniwala sa mga hula, lalo na't walang batayan, tulad ng pamahiin. Ngunit nagulat talaga ako sa mga petsa magmula ng June 2013. Parang may padron (pattern) na di ko maunawaan. Di ko alam kung makaka-survive ako ngayong June 2016. At sana'y makaabot pa ako ng July 2016 para masabi kong hindi totoo ang padron na ito. Marami pa akong plano, tulad ng paghahanda ng mga aklat ng tula at saliksik, na nais kong nagawa at malathala.

Gayunman, hindi natin hawak ang ating tadhana kung kailan tayo mamamatay. Biglaan kung dumating si Kamatayan. Kung sakali mang ako na ang susunod ngayong JUNE 2016, narito ang isa kong tula na nilikha ko ilang taon na ang nakararaan, at nalathala noong Disyembre 2011 sa aklat kong "Markang Putik, 7 sanaysay, 49 tula". Pinamagatan ko iyong "Una Kong Pamamaalam" na sarili kong bersyon ng "Huling Paalam" ni Dr. Jose Rizal. Ang tula'y may petsang Mayo 3, 2010, na kasabay ng pagdiriwang ng International Press Freedom Day. Nawa'y maipamahagi ang tula kong ito sa aking burol, kung sakali mang totoo na masama ang tatlo sa pagkokodakan, at di ko na maabutan pa ang July 2016.

UNA KONG PAMAMAALAM

ni Gregorio V. Bituin Jr.

20 pantig bawat taludtod

Malugod kong inihahandog sa sambayanan ang buhay ko’t bisig

Upang baguhin ang lipunan at sa sinuman ay di palulupig

Kalakip ang prinsipyong sa pagkakapantay ng lahat nasasalig

Kasama ng maraming aktibistang sariling dugo’y idinilig

Ito ako, mga kaibigan, kasama, pamilya, iniibig

Ako’y nalulugmok habang nakikitang ang bayan ay nagdurusa

Habang nagpapasasa sa yaman ang iilang trapo’t elitista

Magpapatuloy akong lingkod nyo sa larangan ng pakikibaka

Habang tangan-tangan ko sa puso’t diwa ang prinsipyong sosyalista

Ako’y handang mamatay sa paglaban sa uring mapagsamantala

Mamamatay akong nababanaag ko ang tagumpay ng obrero

Laban sa kasakiman nitong masibang sistemang kapitalismo

Mamamatay akong nakikibaka laban sa kayraming berdugo

Na nagpapayaman sa dugo’t pawis ng manggagawa’t dukhang tao

Aktibista akong lalaban hanggang dulo, lalabang taas-noo

Noong ako’y musmos pa’t bagong nagkakaisip, aking pinangarap

Na upang umunlad sa buhay na ito, ako’y sadyang magsisikap

Magsisipag ako sa trabaho’t babatahin ang lahat ng hirap

Ngunit habang lumalaki’y napagtanto kong kayraming mapagpanggap

Habang sanlaksa ang dukhang kahit konting ginhawa’y di maapuhap

Sa eskwelahan, pinag-aralan ko ang historya’t matematika

Pinag-aralan pati na agham, wika, panitikan, at iba pa

Natutunan kong nabibili ang edukasyon ng mga maykaya

Kaybaba ng sahod ng manggagawa, walang lupa ang magsasaka

Ang babae’y api, demolisyon sa dukha, habol ang manininda

Sa mura kong isipan noon, kayraming umuukilkil na tanong

Bakit kayrami ng dukha, at may iilang nagpapasasang buhong

Kaya sa paglaon, sa mga naghihirap, pinili kong tumulong

Laban sa kasakiman ng iilan na bayan na ang nilalamon

Sa kabulukan nila, ang sigaw ng pagbabago’y nagsilbing hamon

Sa sarili kong paraan, tumulong akong sa puso’y may ligaya

Hanggang sa kalaunan, ang lipunang ito’y pinag-aralan ko na

Sumama ako sa mga rali at naging ganap na aktibista

Pinasok ang paaralan, mga komunidad at mga pabrika

Sa puso’t diwa’y sigaw: babaguhin natin ang bulok na sistema

Nag-organisa’t nagsulat akong sa puso’y may namumuong galit

Sa sistema ng lipunang sa ating kapwa tao’y sadyang kaylupit

Napakaraming isyung laging ang tanong ko sa isipan ay bakit

Bakit tinanggal kayo sa pabrika, bakit ang lupa nyo’y inilit

Bakit uso ang kontraktwalisasyon, bakit mundo’y pawang pasakit

Tiniis kong lahat kahit mawalay pa sa kinagisnang pamilya

Tiniis pati pagod, bugbog at pukpok sa gaya kong aktibista

Tiniis ang gutom, kawalang pera, basta’t makaugnay sa masa

Dahil ako’y aktibistang nakibaka upang kamtin ang hustisya

Para sa manggagawa’t dukha tungo sa pagbabago ng sistema

Halina’t pagsikapan nating itayo ang lipunang makatao

Gibain na natin ang mga dahilan ng kaapihan sa mundo

Pangunahing wawasakin ang relasyon sa pag-aaring pribado

At iaangat sa pedestal ang hukbong mapagpalayang obrero

Habang dinudurog ang mga labi ng sistemang kapitalismo

Pagpupugay sa lumilikha ng yaman, kayong uring manggagawa

Magkaisang tuluyan kayong ang taguri’y hukbong mapagpalaya

Magkabuklod kayong lagutin ang nakapulupot na tanikala

Magkapitbisig sa pagdurog sa elitista’t burgesyang kuhila

Pagkat nasa mga kamay nyo ang pag-asa ng masang kinawawa

Sa tunggaliang ito’y may mga magagapi’t may magtatagumpay

Ngunit kung sakali mang sa labanang ito’y tanghalin akong bangkay

Ako’y nakahanda na sa pagtigil sa mahaba kong paglalakbay

Pagkat natapos na rin sa wakas ang buhay kong sakbibi ng lumbay

Sa oras na iyon, panahon nang katawan kong pagal ay humimlay

Di na mahalaga kung mga tulad ko’y tuluyang malimutan na

Basta’t mabuhay pa rin ang pangarap nating sosyalismo sa masa

Kung sakaling mabuhay ako dahil sa tula ng pakikibaka

Ipinagpapasalamat ko itong labis sa mga nagbabasa

Na ako pala’y nakatulong magmulat kahit sa mundo’y wala na

Paalam, mga kasama, kapatid, kapamilya, at kaibigan

Mananatili akong sosyalista sa aking puso at isipan

Mamamatay akong aktibista, kahit na ako’y abang lilisan

Taas-kamao akong aalis nang walang bahid ng kahihiyan

Paalam, paalam, magpatuloy man ang mga rali sa lansangan

3 Mayo 2010, International Press Freedom Day