Vladimir Ilyich Lenin
Ang Mga Tungkulin ng Proletaryado sa Kasalukuyang Himagsikan
[a.k.a. Ang Tesis ng Abril]
Malayang salin mula sa Ingles ni Greg Bituin Jr.
Nalathala: Abril 7, 1917 sa Pravda Blg. 26. Nakalagda: N. Lenin. Nalathala ayon sa teksto ng pahayagan.
Pinagbatayan: Collected Works ni Lenin, Progress Publishers, 1964, Moscow, Tomo 24, mp. 19-26.
Pampublikong Dominyo: Lenin Internet Archive (2005), marx.org (1997), marxists.org (1999). Maaari mong malayang kopyahin, ipamahagi, ipakita at gawin ang gawaing ito; pati na rin ang mga hinango at komersyal na mga gawa. Paki-kredito ang "Marxists Internet Archive" bilang iyong pinagbatayan.
Ang artikulong ito ay naglalaman ng sikat na Tesis ng Abril na binasa ni Lenin sa dalawang pulong ng All-Russia Conference of Soviets of Workers’ and Soldiers’ Deputies, noong Abril 4, 1917.
[Panimula]
Hindi ako dumating sa Petrograd hanggang sa gabi ng Abril 3, at samakatuwid sa pulong sa Abril 4, maaari ko, siyempre, maihatid ang ulat sa mga tungkulin ng rebolusyonaryong proletaryado sa sarili ko lang, at may mga reserbasyon dahil sa kakulangan ng paghahanda.
Ang tanging bagay na maaari kong gawin upang mas madali ang mga bagay para sa akin — at para sa tapat na mga kalaban — ay upang ihanda ang mga tesis nang nakasulat. Binasa ko ang mga ito, at ibinigay ang teksto sa Kasamang Tsereteli. Dalawang ulit kong marahang binasa ang mga ito: una sa pulong ng mga Bolshevik at pagkatapos ay sa pulong ng parehong Bolshevik at Menshevik.
Inilalathala ko ang mga personal na tesis na ito na may lamang maliliwanag na mga talag, na binuo ng may mas malalaking detalye sa ulat.
ANG TESIS
1) Sa ating pagkilos sa digmaan, na sa ilalim ng bagong [pansamantalang] pamahalaan nina Lvov at mga kasama, ay walang alinlangang nananatili sa bahagi ng Rusya ang isang mapanirang imperyalistang digmaan dahil sa kapitalistang katangian ng pamahalaang iyon, hindi pinapayagan kahit ang pinakamaliit na pagtugon sa "rebolusyonaryong depensa".
Maaaring magbigay ng pahayag ang mulat-sa-uring proletaryado sa isang rebolusyonaryong digmaan, na binibigyang-katwiran ang rebolusyonaryong pagdepensa, sa kondisyon lang na: (a) na ang kapangyarihang ipinasa sa proletaryado at pinakamahihirap na seksyon ng mga magsasakang nakahanay sa proletaryado; (b) na lahat ng mga pagsasanib ay tatalikuran sa gawa at hindi sa salita; (c) na ang isang kumpletong paghihiwalay ay maisasakatuparan sa aktwal na katotohanan sa lahat ng kapitalistang interes.
Dahil sa walang dudang katapatan ng mga malawak na seksyon ng mga mananampalataya sa rebolusyonaryong pagdepensa na tanggapin lamang ang digmaan bilang pangangailangan, at hindi bilang paraan ng panunupil, dahil sa katotohanan na nilinlang sila ng burgesya, kailangan ito ng may partikular na lubusan, pagtitiyaga at pagtitiis upang ipaliwanag ang kanilang kamalian sa kanila, upang ipaliwanag ang di-mapaghihiwalay na ugnayan sa pagitan ng kapital at ng imperyalistang digmaan, at upang patunayan na kung walang pagkawasak ng kapital, imposibleng tapusin ang digmaan sa pamamagitan ng tunay na demokratikong kapayapaan, isang kapayapaang hindi ipinataw ng karahasan.
Ang pinakamalawak na kampanya para sa pananaw na ito ay kailangang maorganisa sa hukbong nasa harapan.
Pagkakapatiran.
2) Ang partikular na katangian ng kasalukuyang sitwasyon sa Russia ay ang pagtungo ng bansa mula sa unang yugto ng rebolusyon — na dahil sa hindi sapat na pagkamulat-sa-uri at organisasyon ng proletaryado, inilagay ang kapangyarihan sa mga kamay ng burgesya — sa ikalawang yugto nito, na ang kapangyarihan ay dapat malagay sa mga kamay ng proletaryado at pinakamahihirap na seksyon ng mga magsasaka.
Ang paglipat na ito ay nailalarawan, sa isang banda, sa pinakamataas na mga karapatan na kinikilala ng batas (ang Rusya ngayon ang pinakaligtas sa lahat ng mga mapanlabang bansa sa mundo); sa kabilang banda, sa kawalan ng karahasan sa masa, at, sa dulo, sa pamamagitan ng kanilang wala-sa-katwirang tiwala sa pamahalaan ng mga kapitalista, yaong mga pinakamasamang kaaway ng kapayapaan at sosyalismo.
Hinihingi sa atin ng kakaibang kalagayang ito ang kakayahang iakma ang ating sarili sa mga espesyal na kondisyon ng gawain ng Partido sa mga di-matingkalang malaking masa ng mga proletaryadong nagising lamang sa buhay pampulitika.
3) Walang suporta para sa Pansamantalang Pamahalaan; ang maliwanag na kasinungalingan ng lahat ng mga pangako nito'y dapat na malinaw, lalo na sa mga may kaugnayan sa pagtalikod sa mga aneksasyon. Ang pagkakalantad sa halip na hindi pinapahintulutan, pag-aanak ng ilusyon ng "pangangailangan" ng pamahalaang ito, isang pamahalaan ng mga kapitalista, ay dapat na mapigilang maging imperyalistang pamahalaan.
4) Pagkilala sa katotohanang sa karamihan ng mga Sobyet ng mga Deputadong Manggagawa na ang ating Partido ay nasa minorya, sa ngayon ay maliit na minorya, laban sa isang bloke ng lahat ng mga petiburges na oportunistang elemento, mula sa mga Populat na Sosyalista at Sosyalista-Rebolusyonaryo sa Komite ng Pag-oorganisa (Chkheidze, Tsereteli, atbp.), Steklov, atbp., atbp., na nagbunga sa impluwensya ng burgesya at kumalat sa impluwensyang iyon sa proletaryado.
Dapat makita ng masa na ang mga Sobyet ng mga Deputadong Manggagawa ang tanging posibleng paraan ng rebolusyonaryong pamahalaan, at samakatuwid ang ating mga tungkulin, hangga't ang pamahalaang ito'y nasa impluwensya ng burgesya, sa kasalukuyan ay isang mahinahon, sistematiko, at paulit-ulit na paliwanag tungkol sa mga pagkakamali ng kanilang mga taktika, paliwanag na espesyal na aangkop sa mga praktikal na pangangailangan ng masa.
Hangga't tayo'y nasa minorya, patuloy tayo sa gawain ng pagpuna at paglalantad ng mga pagkakamali at kasabay niyon ay ipinangangaral natin ang pangangailangang ilipat ang buong kapangyarihan ng estado sa mga Sobyet ng mga Deputadong Manggagawa, upang maigpawan ng mga tao ang kanilang mga pagkakamali sa pamamagitan ng karanasan.
5) Hindi isang parlyamentaryong republika — ang pagbalik sa isang parlyamentaryong republika mula sa Sobyet ng mga Deputadong Manggagawa ay magiging isang pabalik-balik na hakbang — ngunit isang republika ng mga Sobyet ng mga Manggagawa, Manggagawang Bukid at Deputadong Magsasaka sa buong bansa, mula sa itaas hanggang sa ibaba .
Pagtanggal sa pulisya, hukbo at burukrasya. [1]
Ang mga suweldo ng lahat ng mga opisyal, na lahat ay mga elektibo at maaaring palitan sa anumang oras, hindi lalampas sa karaniwang sahod ng isang karampatang manggagawa.
6) Ang bigat ng diin sa programa ng agrikultura upang ilipat sa mga Sobyet ng mga Deputadong Manggagawang Bukid.
Pagkumpiska ng lahat ng lupang tinatangkilik.
Pagsasabansa ng lahat ng lupain sa bansa, ang lupang itatapon ng mga lokal na Sobyet ng Deputadong Manggagawang Bukid at Magsasaka. Ang organisasyon ng mga hiwalay na Sobyet ng mga Mahihirap na Deputadong Magsasaka. Ang pagsasaayos ng isang huwarang sakahan sa bawat malalaking lupain (mula sa sukat mula sa 100 hanggang 300 desyatina, ayon sa mga lokal at iba pang mga kondisyon, at sa mga desisyon ng mga lokal na lupon) sa ilalim ng kontrol ng mga Sobyet ng Deputadong Manggagawang Bukid at para sa pampublikong salaysay.
7) Ang agarang pagsasanib ng lahat ng mga bangko sa bansa sa nag-iisang pambansang bangko, at ang institusyon ng pagkontrol nito sa pamamagitan ng mga Sobyet ng mga Deputadong Manggagawa.
8) Hindi natin agarang tungkulin na "ipakilala" ang sosyalismo, kundi para lamang dalhin ang panlipunang produksyon at pamamahagi ng mga produkto nang sabay-sabay sa ilalim ng kontrol ng mga Sobyet ng mga Deputadong Manggagawa.
9) Mga Tungkulin ng Partido:
(a) Agarang pagpupulong ng isang kongreso ng Partido;
(b) Pagbabago ng Programa ng Partido, pangunahin:
(1) Sa usapin ng imperyalismo at ng imperyalistang digmaan,
(2) Sa ating pananaw tungo sa estado at sa ating pangangailangan para sa isang "komunal na estado" [2];
(3) Susog sa ating naluluma nang minimuma na programa;
(c) Pagbabago ng pangalan ng Partido. [3]
10. Isang bagong Internasyunal.
Dapat nating kunin ang inisyatiba sa paglikha ng isang rebolusyonaryong Internasyunal, isang Internasyunal laban sa mga sosyal-tsobinista at laban sa "Sentro". [4]
Upang maunawaan ng mambabasa kung bakit lalo kong binigyang diin bilang isang pambihirang pagbubukod ang "kaso" ng matapat na mga kalaban, inaanyayahan ko siya na ihambing ang mga nabanggit na mga talata sa sumusunod na pagtutol ni Mr. Goldenberg: Si Lenin, ayon sa kanya, "ang naglagay ng bandila ng digmaang sibil sa gitna ng rebolusyonaryong demokrasya "(na nakasipi sa No. 5 ng Yedinstvo ng Mr Plekhanov).
Hindi ba iyan isang perlas?
Isinulat ko, ipahayag at ipaliwanag nang malinaw: "Dahil sa walang dudang katapatan ng mga malawak na seksyon ng mga naniniwala sa rebolusyonaryong pagdepensa ... dahil sa katunayang nilinlang sila ng burgesya, kinakailangan ito ng may partikular na lubusan, pagsisikap at pagtitiyaga upang ipaliwanag sa kanila ang kamalian nila .... "
Ngunit ang mga burges na ginoo na tinatawag ang kanilang sariling na Sosyal-Demokrata, na hindi kabilang sa malawak na seksyon o sa masang mananampalatay ng pagdepensa, na may payapang kilay na nagpapakita ng aking mga pananaw kaya: "Ang bandila[!] ng digmaang sibil" (kung saan walang isang salita sa tesis at walang isang salita sa aking talumpati!) ay nakatanim (!) "sa gitna [ng] rebolusyonaryong demokrasya ...".
Anong kahulugan nito? Sa anong paraan naiiba ito mula sa mapang-udyok na kaguluhan, mula sa Russkaya Volya?
Isinulat ko, ipahayag at ipaliwanag nang malinaw: "Ang mga Sobyet ng mga Deputadong Manggagawa ang tanging posibleng anyo ng rebolusyonaryong pamahalaan, at samakatuwid ang ating tungkulin ay gawing mahinahon, sistematiko, at paulit-ulit na paliwanag tungkol sa mga pagkakamali ng kanilang mga taktika, paliwanag na espesyal na aangkop sa mga praktikal na pangangailangan ng masa."
Ngunit ipinahahayag ng mga kalaban ng isang tatak na ang aking mga pananaw bilang panawagan sa "digmaang sibil sa gitna ng rebolusyonaryong demokrasya"!
Tinutuligsa ko ang Pansamantalang Pamahalaan dahil sa hindi na itinalaga ang isang maagang petsa o anupamang petsa, para sa pagpupulong ng Asembliya ng Manghahalal, at para sa pagtatakda ng sarili sa mga pangako. Ikinatwiran ko na kung wala ang mga Sobyet ng mga Deputadong Manggagawa at Sundalo ang pagsasama ng Asembliya ng Manghahalal ay hindi garantisado at imposible ang tagumpay nito.
At ang pagtingin ay maiugnay sa akin na ako ay sumasalungat sa mabilis na pagtitipon ng Asembliya ng Manghahalal!
Gusto kong tawagin itong "pagngangalit", kung hindi itinuro sa akin ng mga dekada ng pakikibakang pampulitika na tanggapin ang katapatan sa mga kalaban bilang isang pambihirang pagbubukod.
Tinawag ni G. Plekhanov sa kanyang papel na ang ang pananalita ko'y "nagngangalit". Napakabuti, Mr. Plekhanov! Ngunit tingnan kung paano nakakahiya, kakatwa at mabagal mong inisip ang iyong mga polemiko. Kung nagbigay ako ng isang nagngangalit na pananalita sa loob ng dalawang oras, bakit hinayaan ng mga dumalong daan-daan ang "pagngangalit" na ito? Dagdag pa, bakit inilaan ng iyong papel ang buong kolum mo sa "pagngangalit"? Pabagu-bago ito, ganap na paiba-iba!
Siyempre, mas madaling manigaw, mang-abuso, at tumangis kaysa pagsubukang mag-ugnay, upang ipaliwanag, upang alalahanin kung ano ang sinabi ni Marx at Engels noong 1871, 1872 at 1875 tungkol sa karanasan ng Komyun ng Paris at kung anong uri ng estado ang kailangan ng proletaryado. [Tingnan: Ang Digmaang Sibil sa Pransya at Pagsisiyasat ng Programa ng Gotha]
Maliwanag na ang dating Marxistang si Plekhanov ay hindi nagmamalasakit na alalahanin ang Marxismo.
Sinipi ko ang mga pananalita ni Rosa Luxemburg, na noong Agosto 4, 1914, na tinawag ang German Social-Democracy na isang "mabahong bangkay". At ang pakiramdam ng Plekhanovs, Goldenbergs at mga kasama nila ay "nasaktan". Sa kanino? Sa ngalan ng mga tsobinistang Aleman, dahil tinawag silang mga tsobinistang !
Dinala nila ang kanilang sarili sa gulo, silang mga mahihirap Ruso sosyal-tsobinista — mga sosyalista sa salita at mgatsobinista sa gawa.
Mga Tala
[1] s.i.s (sa ibang salita) ang nakatayong hukbo ay mapapalitan ng pag-aarmas ng buong bayan.—Lenin
[2] i.e., isang estado kung saan ang Komyun ng Paris ang tutularan.—Lenin
[3] Sa halip na "Sosyal-Demokrasya", kung saan ipinagkanulo ng mga opisyal na lider sa buong mundo ang sosyalismo at iniwan sa burgesya (ang mga "depensista" at ang "Kautskyista"), dapat nating tawagin ang ating sarili na Partido Komunista.—Lenin
[4] Ang "Sentro" sa pandaigdigang kilusang Sosyal-Demokratiko ang kalakarang nag-uurong-sulong sa pagitan ng tsobinista (="depensista") at mga internasyunalista, ie, Kautsky at mga kasama sa Alemanya, Longuet at mga kasama sa Pransiya, Chkheidze at mga kasama sa Russia, Turati at mga kasama sa Italya, MacDonald at mga kasama sa Britanya, atbp.—Lenin
