MARAMING SALAMAT at nabalik muli ang ginagamit kong cellphone.
Akala ko, nawala nang tuluyan ang ginagamit kong cellphone. Dahil nung isang araw, nakatulog ako sa jeep na siksikan. Nang ginising ako ng driver, marami nang bumababa ng dyip. Wala na akong katabi.
Kinapa ko ang bulsa ko. Wala ang cellphone. Baka nasa bag ko lang. Dati, hindi ako naglalagay ng cellphone sa bag, kundi nasa bulsa lang. Pero nung mag-asawa na ako, bilin ni misis na ilagay ang cellphone sa bag at huwag sa bulsa, at baka maapektuhan ang sperm cell dahil sa radiation ng cellphone.
Dahil nagbabaan na sa dyip, bumaba na rin ako, at lumiko na ang dyip sa dapat niyang likuan. Habang naglalakad, hinanap ko ang cellphone sa bag. Wala. Nadukutan ba ako habang natutulog o naiwan ko ito kung saan? O baka nalaglag nang di ko namalayan?
Patay ako nito. Nawala ang cellphone.
Ang una kong naisip, baka gamitin nung nakakuha noon ang aking facebook, ah. Kaya ang una kong ginawa, sa desktop computer, binago ko agad ang password ng aking fb account.
Tiyak, maraming nagte-text. Lalo na si misis. Pero di ko muna sinabi kay misis na nawala ang cellphone, dahil naisip kong bumili muna ng mumurahing 3310 o 5110 na cellphone na halagang P500, saka ko siya kokontakin.
Hanggang sa makatulugan ko ang alalahaning iyon.
Pero hanggang kanina ay pinag-iisipan ko pa rin kung bibili ako ng cellphone. Huwag muna. Dahil pang-dowry ang hawak kong pera. Baka mabawasan. Pambili ng dowry sa kasal (kaldero, kumot, itak). Nakabili na ako ng kaldero at kumot. Itak na lang. At yung matira, ipambibili ko ng 3310 na cellphone.
Gayunman, binawasan ko pa rin ang perang iyon para mapagawa ang kailangang silkscreen para sa gagamitin sa kasal, at pambili ng iskwidyi at pinturang puti. At bumili na rin ako ng pang-ulam sa bahay.
Kanina, nagtungo ako sa pinagpulungan ko noong Sabado dahil naroon ang kapulong ko. Tinanong naman ako ng isang kasamang aktibista kung akin ba ang naiwang cellphone. Tiningnan ko, di ko alam, kamukha lang. Lowbat. Para makatiyak, nanghiram ako ng charger. Nang 5% pa lang, in-on ko ang cellphone, at lumitaw agad ang litrato kong pogi at magandang ngiti ni misis. Ipinakita ko ang picture, at sabi ko, "Ito nga."
Kinuha ko na ang cellphone at pag-uwi na lang ng bahay ko ito itsa-charge. Sa labis kong tuwa ay binigyan ko ng P100 ang kasama, subalit hindi naman tinanggap. Kaya iniwan ko na lang sa lamesa ang P100.
Muli, MARAMING SALAMAT sa kasama kong aktibista, at nabalik na muli ang ginagamit kong cellphone.
- greg/062718, 8pm
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento